Τραχιά και ορεινή περιοχή, η Ήπειρος ήταν η βορειοδυτική περιοχή της αρχαίας Ελλάδας. Κατοικούνταν από τις ελληνικές φυλές των Χαόνων, Μολοσσών, και Θεσπρωτών, και ήταν η έδρα του ιερού της Δωδώνης, το παλαιότερο αρχαίο ελληνικό μαντείο, και το πιο διάσημο μετά τους Δελφούς. Ενωμένη σε ένα ενιαίο κράτος το 370 π.Χ. από τη δυναστεία των Αιακιδών, η Ήπειρος απέκτησε φήμη κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πύρρου της Ηπείρου, του οποίου οι εκστρατείες εναντίον της Ρώμης είναι η προέλευση του όρου «Πύρρειος νίκη». Η Ήπειρος έγινε μέρος της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μαζί με την υπόλοιπη Ελλάδα το 146 π.Χ., που ακολουθήθηκε από την Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης στην Τέταρτη Σταυροφορία, η Ήπειρος έγινε το κέντρο του Δεσποτάτου της Ηπείρου, ένα από τα διάδοχα κράτη της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Κατακτήθηκε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 15ο αιώνα, και έγινε ημι-ανεξάρτητη κατά την διακυβέρνηση του Αλή Πασά στις αρχές του 19ου αιώνα, αλλά οι Οθωμανοί εκ νέου την επανέφεραν υπό τον έλεγχό τους το 1821.
Στη μέση του χωριού, υπάρχει ένα πέτρινο μονότοξο γεφύρι που ενώνει τις δυο όχθες και γειτονιές του χωριού.
Το γεωπάρκο Βίκου- Αώου εκτείνεται στη γεωγραφική περιοχή των Δήμων Κόνιτσας και Ζαγορίου. Είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Δικτύου Γεωπάρκων απο το 2010.
Το Δελβινάκι είναι χωριό του νομού Ιωαννίνων.
Ο Εθνικός Δρυμός Βόρειας Πίνδου -Βάλια Κάλντα (“ζεστή κοιλάδα” στη βλάχικη διάλεκτο) αποτελεί μια περιοχή μοναδικής οικολογικής και περιβαλλοντικής αξίας σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο.
Ο ναός της Αγίας Παρασκευής, πέραν του πνευματικού και λατρευτικού του χαρακτήρα, είναι και ένα λαμπρό πολιτιστικό μνημείο που εντυπωσιάζει τους επισκέπτες.